h. nazan ışık—

20 Haziran 2014—

Eric Rohmer’in 1996 filmi A Summer’s Tale’in bir sahnesinde “Oh görüyorum ben yedeğim, veya hatta yedeğin de yedeği. Herşeyi çok iyi organize etmişsin!?!” der Margot (Amanda Langlet) sesinde biraz şaka, yüzünde ünlem ve soru işareti karışımı bir gülümseme ile. Gaspard (Melvil Poupaud) suskun yere bakar, ve konuyu değiştirir.

                                              Big World Pictures

Melvil Poupaud (Gaspard) ve Amanda Langlet (Margot), A SUMMER’S TALE’den bir sahnede.

Bu filmdeki tek sahne değil yedek olma konusunu dile getiren: Soléne (Gwenaëlle Simon) “ Oh, sen hıç vakit kaybetmiyorsun. Şimdi ben üçüncü sıradayım!” der Gaspard’a.

A Summer’s Tale yaz sezonunda Fransa’nın kuzeyinde Dinard sahil kasabasında geçen aşk hikayesi. Ama sadece iki kişiyi değil, hepsi belki yirmilerinde olan bir erkek ve üç kızı içine alan bir ‘aşk karesi’ desek yerinde olur.

Film, ıslık sesiyle sunulan jenerikle başlar ve ’17 Temmuz’ yazısıyla devam eder. Kamera sahil kasabasına yaklaşan bottan inen sırt çantası ve elinde gitarı olan genc erkeği takip eder. Daha filmin ilk birkaç dakikasında Rohmer müziğin, tarihin/zamanın ve o genc erkeğin önemini seyirciye sunar. İlk iki gün genç erkek hiç kimseyle konuşmadan, plajda, kasabada dolaşır, odasında gitar çalar, dışarda yemek yer. Aksam lokantada garson Margot’un (Amanda Langlet) sorularını kaçamak, gözgöze bakmadan cevaplar.

Üçüncü gün plajda Margot yaklaşır o’na, ve konuşmaya başlarlar. Teyzesinin lokantasinda yazın garson olarak çalışan Margot, PhD sahibi ve baska ülkede çalışan erkek arkadaşı var. Gaspard lisansüstü eğıtimini yeni bitirmiş, üç hafta sonra yeni işine başlamadan önce üç haftalık tatil yapmak ve şöyle böyle kız arkadaşı/sevgilisi Léna (Aurélia Nolin) ile orada buluşmaya gelmiş. Margot sorulari ile kapalı tomurcuk gibi içıne kapalı Gaspard’ı çiçek gibi açar ve biryerde hikayeyi anlatan görevini görür.

Margot ile Gaspard hergün buluşurlar, uzun uzun yürüyüşe çıkarlar ve hayat, arkadaşlık, aşk, beklentiler, inançlar, tesadüfler, kader hakkında konuşurlar. Hakikaten sadece arkadaşlar mı yoksa aralarında platonik bir aşk temellerini atmaktamı, anlamak zor.

Derken devreye Margot’un tanıdığı Soléne (Gwenaëlle Simon) girer. Ve Lena’nın gelişi ile Gaspard kendini üç kişinin arasında bulur. Günleri azalmaktadır. 6 Ağustos’ta gerginlik zirveye erişmiştir. Karar vermek zorundadır, ama kararı top gibi oradan oraya sıçramaktadır. Takii kader Gaspard’ın yardımına gelene kadar.

Eric Rohmer diyaloğa çok önem veren ve çok iyi kullanan bir yönetmen. Sahne, ışıklandırma, eylem, harekete ihtiyaç duymadan hikayeyi, gerginliği konuşmalarla yavaş yavaş geliştirebilen bir yönetmen. Öbür filmlerinde olduğu gibi bu filde de bu hünerini çok iyi kullanmış.

Eğlendirici, düşündürücü, esprili, nükteli bu filmin 18 yaşında olmasına rağmen hala günümüzün –genç, yaşlı- insan ilişkilerine ayna olabilecek güncellikte olmasının sırrı ne? Eric Rohmer(1920-2010) mi insanları çok iyi tanıyordu yoksa insanlar mı değişmiyor?.

Big World Pictures tarafından Amerika’da dağıtımı yapılan film seyirciyi kendileriyle diyaloğa sokacak, kendi haklarında düşündürecek, kendikerini daha iyi tanımaya yönlendirecek bir film.

© NKENdiKEN.com

© h. nazan ışık