h. nazan ışık—

29 March 2015—

Film Society of Lincoln Center (FSLC) ve Museum of Modern Art (MoMA)’nın ortak sunduğu New Directors/New Films 2015 Festivali 18 Mart’ta başladı ve 29 Mart’ta bitti. Ve ilk kez yönetmenleri tanıtırken daha önce birkaç film yapmış, hatta ödül almış yönetmenleri de New York’lulara getirdi.

Festival MoMA’da açılış filmini gösterip orada verilen resepsiyonla başladı.

Festivali daha önce yazdığım filmlerinin dışında resimlerle de getirmek istedim sizlere.

Foto: © h. nazan ışık

Resepsiyonun başlama saatinden daha önce gelen bazı davetliler MoMA’nın girişinde beklemek zorunda kaldı. Girişte ilk göze çarpan şey elkanda görülen festivalin tanıtım panosu New Directors / New Films 2015 idi.

 

Foto: © h. nazan ışık

Bu arada girişte garsonlar da içki bardakları ile dolu tepsiler ellerinde misafirleri ağırlamak ıçın hazır bekliyorlardı

Film gösterildi. Yönetmen ve oyuncular tanıtıldı ve kısa bir soru-cevap oldu, ve party başladı.

Foto: © h. nazan ışık

Fort Buchanan filminin yönetmeni Benjamin Crotty (soldan ikinci) bir misafiri ile büfede yemeğini seçerken mutlu görünüyordu.

 

Foto: © h. nazan ışık

Cannes film Festival’inde ödül kazanan White God filminin yönetmeni Kornél Mundruczó ve misafiri

Foto: © h. nazan ışık

ND/NF 2015 ‘in seçim komitesi üyesi Film Society of Lincoln Center’ın Program Direktörü Dennis Lim ve FSLC’nin eski publisisti Ines Aslan açılış partisinde.

Foto: © h. nazan ışık

Geçen yılın festivaline The Dog filmiyle katılan yönetmen Frank Keraudren (solda), ünlü fotoğrafcı David Godlis ile sohbet ederken.

 

© h. nazan ışık

Açılış filmi The Diary of a Teenage Girl filminin oyuncularından Quinn Nagle.

© h. nazan ışık

Christmas, Again filminin yönetmeni Charles Poekel (en solda) partide. Yanındaki ve de önde sarılanlar kimlerdi bilmiyorum.

Açılış partisinde filmleri daha sonra gösterilecek yabancı yönetmenler yoktu sanıyorum.

Partiyi bırakıp benim bir önceki yazıda bahsettiğim ve filmlerini en çok sevdiğim yönetmenlerle tanışalım.

Listen to me Marlon kesinlikle alışılmışın dışında bir belgesel.

 

© h. nazan ışık

(Soldan sağa) Prodüktör John Battsek, Yazar/Yönetmen Stevan Riley ve Prodüktör R. J. Cutler filmin gösteriminden önce ‘kırmızı halı’ da foto çekiminde.

Hem yapımcılar hem de yönetmen belki New Directors / New Films festivaline yeni olabilirler, ama sinema dünyasına yeni değiller. Üçüde çeşitli ödüllerin sahipleri.

© h. nazan ışık

Marlon Brando en takdir ettiğim oyunculardan biriydi ve hala öyle. Listen to me Marlon zaten listemdeydi görmek için. Hele filmin Ingiliz yapımcı/yönetmen/ kurgucu/senarist Stevan Riley’in filmi olduğunu öğrenince merakım daha da arttı. Kendisiyle ilk uzun metrajlı belgesel filmi “Blue Blood” filmi ile 2006 yılında Tribeca Film Festivali’n de tanışmıştım. Film Oxford ve Cambridge Universiteleri arasındaki Varsity boks recabetini anlatıyordu. Okullar arası amatör boks maçının bu kadar değişik ve yaratıcı olarak verilebileceğini düşünmemiştim hiç. Emindim Listen to Me Marlon da alışılmış biyografi filmlerinden değişik olacakdı. Ve haklıydım. Marlon Brando’ya “Dinle beni Marlon” diyen Marlon Brando’nun kendisiydi. Kendi düsüncelerini, bütün toplantılarını ve kızı Cheyenne’nin intiharından sonra ‘kendi kendine hipnoz’ projesini teybe alan Marlon Brando’nun kendi sesiydi “Dinle beni Marlon” diyen.

Oscar ödüllerinde filmin, yönetmenin, yapımcıların adını görürsek hiç şasırmam.

Goodnight Mommy kesinlikle aklımda kalan başka bir filmdi.

Yönetmenlerini hem FSLC’de hem de MoMA’da resimlerini cekme imkanım oldu.

© h. nazan ışık

FSLC’de filmlerinin gösteriminden önce foto çekimine hazırlanırken yönetmen Severin Fiala cep telefonunda mesajlarını yönetmen Veronika Franz ile paylaşdı. Belki ikisi filmin yapımcısına bir e-posta yolluyorlardı, kim bilir?. Avusturyalı ünlü yönetmen Ulrich Seidl filmin yapımcısı ve ikisine de yabancı değil. Franz karısı, Fiala’da yeğeni.

© h. nazan ışık

(Soldan sağa) Goodnight Mommy filminin yönetmenlerinden Severin Fiala, MoMA The Celeste Bartos Film Baş Küratörü Rajendra Roy ve yönetmen Veronika Franz filmin MoMA’daki gösterimine gitmeden önce ‘kırmızı halı’ da poz verdiler.

Iki yönetmende film hakkında senaryo nereden kaynaklandı, film nasıl yapıldığı, ana oyuncu eş ikizler nasıl seçildi gibi sorulara cevap vermekten hiç çekinmiyorlardı ama konunun omurgası, ‘çoçuklardan biri neden yalnız ikizine konuşuyor?, ne oldu daha önce?, filmin sonundaki sahnede bu ne demek?’ gibi sorulara “onları seyircinin yorumuna bırakıyoruz” demekle cevaplıyorlardı.

Gerçekciliğiyle, komedi / drama unsurlarıyla ve en önemlisi belgesel hissini veren sunumuyla Christmas, Again benim sevdiğim başka filmdi.

© h. nazan ışık

 

Yönetmen/Yazar Charles Poekel’le daha sonra yönetmenler için verilen başka bir olayda karşılaştım. Filmin konusunu, bir aylığına Christmas ağacı sattıkları sokağı ve içinde yasadıkları minibüsü geçiçi ev yapan satıcıları, ve en önemlisi agac almaga gelen müşterileri çok iyi bildiğini söyledim. “Araştırma, gözleme me dayanıyor yoksa tecrübeye mi? diye sordum. Sicak bir tebessümle başladı cevabına, derken birileri geldi, konuşma kesildi….

 

The Tribe prgramdaki en cüretkar filmdi. Bütün oyuncular sağır ve dilsiz di. Kunuşulan dil sessiz isaret diliydi ve yönetmen alt yazı kullanmağı gereksiz görmüştü. Direktörü Myroslav Slaboshpytskiy ile çok tanışmak istedim ama bir türlü yollarımız buluşmadı.

© h. nazan ışık

Photos / fotoğraflar © h. nazan ışık, All rights reserved,